kültür bir alışkanlık işidir. kültür iyi olanı güzeller, her şeyi bırakıp farklı olanı değil. ve böylece toplumun bazı kesimleri farklı iyileri benimser ve onlarla devam eder. böylece kültürel farklılıklar oluşur. kültürel farklılıklar tatlıdır çünkü iyiden beslenirler, onlar birden çok iyiden birini seçmenin tanımıdır. postmodern yapılardaki gibi bireysel farklılıkların değil. geleneğe ve güzele sırtını dayamayan bu modern/postmodern farklılıklar çabuk tüketilmeye mahkumdur. tıpkı bizim gibi. biz birey olarak farklı olarak (güzellikten ve sevgiden feragat etme pahasına) yaşamaya çalıştığımız sürece geleceğe hiç bir şey aktaramayacağız. ve daha kötüsü ebedi aleme heybemiz boş gideceğiz.

    peki ne yapılabilir? işte bu sorunun cevabını vermek güç. düşmanımız çok büyük ve acımasız. ve de daha kötüsü hemen hemen tüm dünya bilinçsiz olarak bu canavarı beslemekte. savaşırsak kazanmamız çok zor. ama şereflice savaşmak elbette mümkün.

    yaygın görüşün aksine ben toplu bir karşı koymanın, toplu bir eleştiri yapmanın istenilen etkiyi yapamayacağını düşünüyorum. bunun örneklerini çevrede sıkça görmek mümkün. sosyalist eylemlere bakın, nike ve adidas ayakkabılı yoldaşlar göreceksiniz. greenpeace in t-shirtleri ebay 17 dolara satılıyor. eğer kapitalizmin bir ruhu varsa kıskıs gülüyordur eminim.